რუსი ქალები და პუტინის ანთროპოლოგია
მარშრუტში ორი ქერა, სიმპატიური ახალგაზრდა გოგო ამოვიდა, უკანა სავარძლებში დაიკავეს ადგილები და ერთმანეთისთვის ზაფხულის ამბების მოყოლა და შთაბეჭდილებების გაზიარება რუსულ ენაზე დაიწყეს. ეროვნება თავიდანვე ცხადი იყო. ისე სხარტად და ხმამაღლა საუბრობდნენ, მალე ტრანსპორტში ყველა მგზავრი: კაცი, ქალი, ბიჭი, გოგო ზურგს უკან იყურებოდა და ღიმილიანი სახეებით აკვირდებოდნენ ამ ორ „მოჭიკჭიკე“ ახალგაზრდას. მეგობარს ჩუმად გადავულაპარაკე: ახლა ვხვდები, რატომ იზიდავდათ ასე ქართველ მამაკაცებს ეს რუსი გოგონები: უშუალოები, უკომპლექსოები, ლაღები, გულწრფელები, მხიარულები...
საქართველო-რუსეთს შორის დაძაბულმა პოლიტიკურმა ვითარებამ ბევრს ათქმევინა უარი „37 მანეთიან“ ბედნიერებაზე. შეხედულებებიც შეიცვალა, მამებისგან განსხვავებით, შვილების თაობამ ლამის ლოზუნგად გაიხადა ფრაზა: „არ მინდა რუსი ქალი“. ჩრდილოელი მეზობელი უკრაინამ ჩაანაცვლა, ხოლო აქამდე პოპულარულ ფრაზას - სლავური სილამაზე - სამეცნიერო წრეებში გაჩენილი ის ახალი მოსაზრება შეაშველეს გასამართლებელ საბუთად, რომლის თანახმადაც რუსები სლავები არ არიან!
----
ჩვეულებრივ, ისტორიული ტრადიცია სლავებად ევროპის ცენტრალურ, აღმოსავლეთ და სამხრეთ აღმოსავლეთ ნაწილში მცხოვრებ ევროპეიდული ხალხების ჯგუფს მოიხსენიებს რომელთაც ჩრდილოეთით გერმანელები და ბალტიელები, დასავლეთით - კელტები, აღმოსავლეთით - ირანელი ტომები, ხოლო სამხრეთით - ძველი მაკედონიელები ემეზობლებოდნენ.
საკუთრივ რუსებს რაც შეეხებათ, ისინი საუკუნეებია, რაც აღმოსავლეთსლავურ ჯგუფში განიხილებიან, თუმცა თავად ეთნონიმ „რუსის“ თავდაპირველ მატარებელთა ეთნიკური წარმომავლობა მაინც დღემდე სადავოა. მეცნიერთა ნაწილი მათ სკანდინავიურ ფესვებზე საუბრობს, ნაწილს ირანული თეორიის სჯერა, არიან რუსების გერმანული ტომებისგან წარმომავლობის მომხრეებიც. ლომონოსოვი საერთოდ ეთნონიმის უნგრულ-ფინურ ძირებზე საუბრობდა…
მე-12 საუკუნეში ჩამოყალიბებული რუსული ეთნოსის ფორმირებაში ძირითადი წვლილი შეაქვთ აღმოსავლეთ სლავებს: ალემანები, კრივიჩები, ვიატიჩები, რადიმიჩები. მოგვიანებით ისინი ჩრდილო-აღმოსავლეთით მცხოვრებ უნგრულ-ფინურ ტომთა სრულ კოლონიზაციასა და ასიმილაციას ახდენენ, მე-16 საუკუნისთვის კი უკვე ჩრდილო კავკასია უჭირავთ, მე-17 საუკუნეში - ციმბირი და შორეული აღმოსავლეთი.
სადავოა რუსული ენის საკითხიც. რუსული, უკრაინული და ბელორუსული ენები მსოფლიოში ყველაზე დიდი ენათა ოჯახის: ინდოევროპული ენების სლავურ ჯგუფში ერთად გვხვდებიან, თუმცა თანამედროვე ლინგვისტები დღეს ამ ფაქტსაც ეჭვის თვალით უყურებენ და მიზეზად იმ გარემოებას ასახელებენ, რომ რუსული ენა უფრო მეტად ბულგარულსა და სერბულ ენებს ჰგავს, ვიდრე უკრაინულს ან ბელორუსულსო, და ამას ამ ენებზე მოსაუბრე ადამიანებს შორის გაგებინების კრიტერიუმებით იმოწმებენ.
რუსების სლავობასთან დაკავშირებული ყველა ეს პრობლემა ანატოლი ტარასმა ერთ წიგნში განილიხა, სახელწოდებით: „იმპერიული ურთიერთობების ისტორია: ბელორუსები და რუსები“. მცირე, 150 ეგზემპლარით გამოცემულმა წიგნმა პოპულარობა, თავად ავტორმა კი - რუსოფობის წოდება სწრაფად მოიხვეჭა.
ანატოლი ტარასის შენიშვნით, „რუსები, ბელორუსები და უკრაინელები არათუ ძმები, ბიძაშვილებიც კი არ არიან. ისინი სხვადასხვა ეთნოსია, რომელთაც განსხვავებული გენეტიკა, ფსიქოლოგია და ისტორია აქვთ. რუსები უნგრულ-ფინური და თურქული მოდგმის ხალხებისგან მომდინარეობენ... ხელოვნურია თვით რუსული ენაც, რომელიც პროკოპოვიჩის, სუმაროკოვისა და ლომონოსოვის დიდი მცდელობის შედეგად შეიქმნა და რომელსაც თავისებური ბრწყინვალება პუშკინმა შესძინა. ეს ენა პირველ რიგში ფინური ლექსიკის საფუძველზე შეიქმნა, რომლის ნათელი მაგალითია სიტყვა „მოსკოვი“, რომელიც ფინურად ითარგმნება, როგორც „შავი წყალი“... გვარები: კარამზინი, სუმაროკოვი, კუტუზოვი - თათრული გვარებია. შეხედეთ თუნდაც პუტინს, გარეგნულად (ანთროპოლოგიურად) ის ასპროცენტიანი ფინელია. ბელორუსები იგივე ბალტები არიან, რომლებიც გერმანელი ტომებისგან დევნილ სლავებს შეერივნენ, უკრაინელები კი ირანულენოვანი ტომების შთამომავლები, რომლებიც მოგვიანებით სამხრეთ სლავებმა დაიმორჩილეს“.
საინტერესოა ამ საკითხზე ანალიტიკურ გაზეთში „საიდუმლო გამოკვლევები“ გამოქვეყნებული ვადიმ როსტოვის შრომები, სადაც ავტორი არ ერიდება ასეთ ხმაურიან სათაურებს: „რუსების ჭეშმარიტი ისტორია“, „არარუსული რუსული ენა“ და ა.შ.
როსტოვი შენიშნავს, რომ მე-18 საუკუნემდე დღეს რუსულად ცნობილი ენა მოსკოვიტად იწოდებოდა და არა სლავურ ენებს, არამედ ფინურ კილოს მიეკუთვნებოდა.
იმდროისათვის იმპერიალისტურმა ზრახვებმა კორექტივები ყველგან შეიტანა: რუსეთში წვერის გაპარსვა გახდა სავალდებულო, ქალებს აზიური სტილით ჩადრის ტარებაც აეკრძალათ. პეტრე პირველმა კი ევროპაში მოგზაურობისას რუკის შემდგენლებისგან მოითხოვა, რომ მისი ქვეყნისთვის ამიერიდან ძველებურად მოსკოვიტი კი არა, ახლებურად - რუსეთი ეწოდებინათ და თვით მოსკოვიტებიც სლავებად ჩაეთვალათ. ეს ევროპისკენ ფანჯრის გაჭრის სტრატეგიის ერთ-ერთი და აუცილებელი პრინციპი გახლდათ, რაც მის ავტორებს, გამოუვიდათ კიდეც.
----
და ბოლოს, აქ არ მოვყვებით იმას, თუ როგორია აგრესიისა და იმპერიის შექმნის წყურვილით სავსე ისტორიის მქონე ქვეყნის ურთიერთობა საქართველოსთან. ამის შესახებ აქამდეც ბევრი დაწერილა და, ალბათ, არანაკლები, კიდევ დასაწერია.
მითუმეტეს, რომ ჩვენ ჯერ კიდევ იმ საზოგადოებაში ვცხოვრობთ, სადაც მრავლად გვხდებიან წარსულის ნოსტალგიით შეპყრობილი ადამიანები, დილით „კრაოტებში“ „ბუდილნიკის“ ხმაზე გაღვიძებულები და „კრანთან“ პირდაბანილები, „კუხნაში“ „სტოლთან“ რომ საუზმობენ, მერე რამდენიმე „ასტანოვკით“ მოშორებულ სამსახურებში რომ მიიჩქარიან და მთქნარებით ელოდებიან „პერერივზე“ გასვლის დროს, რათა „სმეტანიანი“ ბორშჩი შეხვრიპონ. საღამოს კი „პრაგულკაზე“ გამოსულები „პავაროტებში“ რომ დგანან, ცხვირზე დასკუპებულ „აჩკებს“ რომ ისწორებენ და „სემიჩკის“ კნატუნით განიხილავენ მიმდინარე პოლიტიკურ მოვლენებს.
მსგავსი სიახლეები
კომენტარი