როდის და როგორ ლოცულობენ ჩვილები?
შვილები უფლისაგან მოგვეცემა არა როგორც ტვირთი და სასჯელი, არამედ როგორც გათხოვილი ქალის კურთხეული გზა – ცხოვრების ჯილდო და ნუგეში. “სამკვიდრებელნი უფლისანი არიან შვილნი და სასყიდელი მათი – ნაყოფი მუცლისაი,” (ფსალ. 126-3) – ამბობს ფსალმუნში დავით წინასწარმეტყველი.
უფლის მადლი ადამიანებს აერთიანებს, იქმს მათ ნათესავებად და ეს სიახლოვე განსაკუთრებით იგრძნობა დედა-შვილს შორის.
“სამშობიარო სახლში, სადაც ექიმად ვმუშაობდი, მრავალი საოცარი შემთხევევა ყოფილა, როცა დედასა და შვილს ერთმანეთი უმძიმესი მდგომარეობიდან გამოუყვანიათ. როდესაც დედის ჯანმრთელობა უარესდებოდა, ჩვილი, სიცოცხლისაკენ სწრაფვით, თავის თავზე გაცილებით მეტს იღებდა, ვიდრე ფიზიკურად შეიძლებოდა ეტვირთა. ე.წ. “მძიმე” ბავშვებიც კი, ღვთის წყალობით, ასეთ დროს გაორმაგებული ძალით იბრძოდნენ ხოლმე.
ან პირიქით, დედები, რომლებსაც ე.წ. “მძიმე” ბავშვები ჰყავდათ, რაღაცნაირად სრულიად განსხვავებულად იქცეოდნენ. ეს უკვე ცალ-ცალკე მცხოვრები რამდენიმე დღის წინ ჯერ კიდევ ერთ არსებად მყოფი ორი არსებაა. აღმოჩნდა, რომ ჭიპლარი წყდება, მაგრამ უხილავი, სულიერი ჭიპლარი არსებობას განაგრძობს.
ახალგაზრდა დედა თავად გრძნობს ამას: ის უკვე აღარ არის მარტო, ამიერიდან არსებობს ის, ვინც მას შველის, ვინც მას, თითქოსდა საკუთარი ტანჯვის ფასად, დახმარების ხელს უწვდის. უფალი ხედავს ჩვილის უმწეობას, დედასთან ერთად ყოფნის სურვილს, იმ სასოებასა და იმედს, რაც სრულად ვლინდება სიცოცხლისათვის ბრძოლაში და რითაც ის საკუთარი დედისათვის წყალობას გამოითხოვს ღვთისაგან. უფალი ყოველივეს ხედავს და, რასაკვირველია, წყალობას უგზავნის მათ. ჩვილის ეს სასოება თითქოსდა უსიტყვო ლოცვააო, უფალი მასაც ისმენს.
იყო შემთხვევა, როცა დედამ უარი თქვა ახალშობილზე. ჩვილი დაიღუპა, თუმცა კი საკმაოდ ჯანმრთელი დაიბადა. ასეც მომხდარა – ბავშვი ავადმყოფი დაიბადა, თანაც იმდენად, რომ კლინიკური სურათი აშკარად უიმედო იყო, მაგრამ დედამ თავისი რწმენით იგი ზღვის ფსკერიდან ამოიყვანა. მე, როგორც მკურნალ ექიმს, მესმოდა, რომ ეს მოვლენა სცილდებოდა წმიდა მედიცინის ფარგლებს. ცხადი გახლდათ – ბავშვი დედას უფალმა მოუვლინა, რომ მათ ერთმანეთი გამოეხსნათ, ერთს – მოთმინებით, ტანჯვით, თავისი, თითქოსდა, უსიტყვო ლოცვით, მეორეს კი – სასოწარკვეთილების ძლევით,“- იხსენებს მღვდელი ალექსი გრაჩოვი.
მსგავსი სიახლეები
კომენტარი