გალის რაიონში მცხოვრები ეს მოხუცი ცოლ-ქმარი არამხოლოდ სიმინდის და ბოსტნეულის მოსავლის სიმცირეს უჩივის. მათ მთავარ და საამაყო შემოსავალს – მანდარინს წელს ძალიან ცუდი პირი უჩანს. ლემონჯარიები ვარაუდობენ, რომ საახალწლოდ მისი ყიდვა ბაზარში მოუწევთ. "ადრე შვილიშვილებს ვუგზავნიდით ზუგდიდში და თბილისში, იმდენი გვქონდა, მათთვისაც გვრჩებოდა და ჩვენც ვაბარებდით. მართალია, იმდენს არ გვიხდიდნენ, რამდენიც ღირდა ბაზარში, მაგრამ ჩვენ მოხუცები ვართ, შვილო, ისიც შეღავათი იყო, აფხაზები რომ სატვირთო მანქანით მოგვადგებოდნენ და 2 ტონა მანდარინი მიჰქონდათ, უზარმაზარი პლანტაცია გვაქვს. თანაც, ჩვენს "გადაგდებას" ერიდებოდნენ, ყოველ ზამთარს ერთი და იგივე კლიენტი გვყავდა, მოსწონდა ჩვენი მანდარინი, ეტყობა, კარგად ასაღებდა, მოიყვანდა ბიჭებს, თვითონ დაკრეფდნენ და მიჰქონდათ. ფულს ხან წინასწარ გვაძლევდნენ, ხან მერე გვიგზავნიდნენ, არ ყოფილა შემთხვევა, რომ მოვეტყუებინეთ, – ამბობს გვანჯი ლემონჯარია, – ჩემი კლიენტი რამდენიმე დღის წინ იყო მოსული, პლანტაციაში გაიარა და, რომ ნახა, რა დღეში იყო ნარგავები, თავში შემოიკრა ხელი, იმდენი ვალები მაქვს, მათ გასტუმრებას ამ მანდარინით ვაპირებდი და ეს რა დამემართაო. სულ გაყვითლებულია მანდარინის ხეები, შვილო, ფოთლები ჩამოაჭკნა. მანდარინი ცოტ-ცოტა ყინვასაც უძლებს და სიცხესაც, მაგრამ ასეთ სიცხეს, აბა, რომელი ნერგი გაუძლებდა?".