რისკები, ბუნებრივია, თან სდევს ყველაფერს, იყო მსჯელობა, რომ რისკად შეიძლება მიჩნეულ იქნეს ის, რომ პატარა ქვეყანა ვართ, რომ ყველა ყველას იცნობს. ხალხი, საზოგადოება არ იყოს მზად და ასე შემდეგ, ამგვარ რისკებზე საუბრობენ ოპონენტები, მაგრამ თუკი არასდროს არ მოამზადე, სამოქალაქო საზოგადოება სულ მოუმზადებელი იქნება. ეს არასწორი მიდგომაა, მითუმეტეს, როცა ამ სამოქალაქო საზოგადოებას პარლამენტის არჩევის საშუალებას ვაძლევთ და სხვა უფლებებს ვაძლევთ, ბუნებრივია, მათ ეს უფლებაც უნდა ჰქონდეთ, და როდესაც შენ დაიწყებ შენი უფლების რეალიზაციას, იმის შემდეგ ხდები მომზადებული, თუმცა მე ვფიქრობ, რომ იმიტირებული პროცესებით და იმ რეალობებით, რაც ჩვენ გვქონდა, დაგვანახა რომ სამოქალაქო საზოგადოება მზად არის ამისთვის. რაც შეეხება დაინტერესებას და არა საჭირო, მიკერძოებული ადამიანის იქ მოხვედრას, ამ ყველაფრისთვის გაწერილია წესები, დადგენილია ჩამონათვალი, ვინ არ შეიძლება იყოს ნაფიცი მსაჯული, მხარეებს აქვთ უფლება მათ შორის დაუსაბუთებელი აცილებით მოიშორონ ასეთი ხალხი.