"ბიძგების დაწყებამდე რამდენიმე წამით ადრე გამეღვიძა... სასწაულებრივად გადავრჩით" - რას ჰყვება ქართველი ფეხბურთელი ქალი, რომელიც თურქეთის მიწისძვრისას სტიქიის ეპიცენტრში იყო
"ბიძგების დაწყებამდე რამდენიმე წამით ადრე გამეღვიძა... სასწაულებრივად გადავრჩით" - რას ჰყვება ქართველი ფეხბურთელი ქალი, რომელიც თურქეთის მიწისძვრისას სტიქიის ეპიცენტრში იყო 12:33 / 10-02-2023 "ბიძგების დაწყებამდე რამდენიმე წამით ადრე გამეღვიძა... სასწაულებრივად გადავრჩით" - რას ჰყვება ქართველი ფეხბურთელი ქალი, რომელიც თურქეთის მიწისძვრისას სტიქიის ეპიცენტრში იყო 33 წლის ქართველი ფეხბურთელი ხატია ჭყონია მიწისძვრისას თურქეთის სწორედ იმ ქალაქში იმყოფებოდა, სადაც ეპცენტრი იყო. 3 დღის განმავლობაში მასთან დაკავშირება არ ხერხდებოდა. ხატია სოციალურ ქსელებში გუშინ გამოჩნდა. 3 თვეა, რაც საქართველოს ქალთა ნაკრების თავდამსხმელი ქალაქ ჰატაის საფეხბურთო კლუბში მიიწვიეს. ამ დროის განმავობაში მან სამ მატჩში მიიღო მონაწილეობა. - ხატია, პირველ რიგში, გილოცავთ გადარჩენას. ძნელი წარმოსადგენია, რა მძიმე დღეები გაიარეთ... - მადლობა. კი, მართლაც წარმოუდგენლად საშინელი დღეები გავიარეთ. თამაშიდან მოვედით იმ საღამოს, დაღლილები ვიყავით და დასაძინებლად მალევე დავწექით. დილის 4 საათი იქნებოდა, უსიამოვნო შეგრძნებით გამეღვიძა. რამდენიმე წამში კი სახლმა რწევა დაიწყო. მაინვე მივვარდი მეგობრებს და მათი გაღვიძება დავიწყე. დავუყვირე, უნდა გამოვფხიზლდეთ და აქედან ცოცხლებმა გავაღწიოთ-მეთქი. შოკი ჰქონდათ... რამდენიმემ ფანჯრიდან გადახტომა სცადა. ვუყვიროდი, ნუ გეშინიათ, ერთად თუ ვიქნებით არაფერი მოგვივა-მეთქი, ჭკვიანურად უნდა ვიმოქმედოთ, რომ გადავრჩეთ-მეთქი. ერთმანეთს ხელები ჩავკიდეთ და ვცდილობდით, კარის ქვეშ ვმდგარიყავით, მაგრამ შეუძლებელი იყო. ბიძგები თანდათან ძლიერდებოდა და კედლიდან კედელზე გვახეთქებდა. ამ დროს მსუბუქად დავშავდით ყველანი. როგორც იქნა ძალა მოვიკრიბეთ და ხელჩაკიდებულებმა გამოვაღწიეთ გარეთ. ძალიან რთული იყო მესამე სართულიდან ჩამოსვლა, გვეშნოდა კიბეზე ჩამოსვლის, მაგრამ ძალა მოგვეცა და შევძელით. საწაულებრივად გადავრჩით... ვუყურებდი ჩემს თვალიწინ წამებში როგორ იბზაებოდა კედლები, შემდეგ კი იყო საშინელი ხმები. მიწის გასკდომის, ლეწვის, ნგრევის, კივილის... ვხედავდი, რომ ზოგი ფანჯრიდან ხტებოდა, ზოგი აივნიდან. - რა ხდებოდა თქვენ თვალწინ? როდესაც მხოლოდ ფოტოებსა თუ ვიდეოებში უყურებ იმ მოვლენებს, ყველაფერი დაუჯერებლად გეჩვენება, ფილმის კადრებივით... - საზრელი სანახაობა იყო, მაგრამ განსაკუთრებით ხმები... ძალიან მინდა მალე დავივიწყო ყველაფერი, მაგრამ ის ხმები ალბათ არასოდეს დამავიწყდება. მიწის გასკდომს, კედლების ნრევის, ჭურჭლის ლეწვის და განწირული კივილის ხმები ერთმანეთში ირეოდა. და საშიელი ზანზარის ხმა... მიჭირს გადმოგცეთ, რას განიცდის ადამიანი ამ დროს. ვხედავდი ნანგრევებიდან ამოშვერილ ხელებს, როგორ ითხოვდნენ დახმარებას ორსულები, ბავშვები თუ მოხუცები და ვერავის ვეხმარეოდი... საშინელი უსუსურობის განცდა დმეუფლა. ამ როს ყველა საკუთარი თავის გადარჩენაზე ფიქრობდა, თან ფეხშიშველი ვიყავი და გადაადგილება მიჭირდა. ფაქტობრივად ვერაფრის გაკეთება შევძელი, ერთადერთი ის იყო, რომ ფერადკანიანებს, რომლებმაც თურქული არ იცოდნენ, თარჯიმნობას ვუწევდი, ვცდილობდი, ამით მაინც დავხმარებოდი და გვერდიდან რ მოვშორებივარ. ბიძგები რომ შეჩერდა გამთენიისას, ისევ სახლში აბრუნებამ მოგვიწია, რადგან სხვა არჩევანი არ გვქონდა, გვიყინებოდით უბრალოდ. თან თოვდა, წვიმდა და ჩვენ კი ფეხშიშველები ვიდექით გარეთ საათების განმავლობაში. გავრისკეთ და ავედით სახლში, ჩავიცვი და საჭირო ნივთები წამოვიღეთ.
მსგავსი სიახლეები
კომენტარი